Aristotelesçi etik, erdemlerin nasıl doğru bir biçimde kavramsallaştırıldığına ve failleri değerlendirmemizde nasıl çalıştığına ilişkin, endoxaya olan yakın uyumu hususunda kendisiyle ile övünür. Ancak bazı eleştirmenler, bu erdemler tasvirinin, esasında gerçekçi olmadığını iddia ettiler. Bu eleştirinin önemli ve güçlü olduğunun kanıtlanmış bir örneği Aristotelesçiliğin bilgi yolunda güvenilir olmak için erdemli insandan çok fazla şey istediği iddiasıdır. Bu genel iddia ekseriyetle Aristotelesçiliğin tek bir erdeme sahip olmak için gerekli koşullara ilişkin açık iddialarından iki iddia olan 1) kişinin diğer tüm erdemlerin neyi gerektirdiğini bilmesi ve 2) kişinin bir dizi olağandışı teknik ve empirik bilgide usta olması iddialarına yöneliktir. Bu çalışmamda, Aristotelesçiliğin bir erdeme tümüyle sahip olmak için gerekli bilgi söz konusu olduğunda her iki açıdan da yüksek bir standarda sahip olduğunu iddia ediyorum. Bununla birlikte, ahlaki faillerin değerlendirmesi söz konusu olduğunda bunun kabul edilemez neticelere sahip olduğu fikrini de reddediyorum. Aristotetlesçiliğin önermiş olduğu tam bilgi idealinin talepkarlığı, bazı bilgi türlerinin diğerlerinden daha fazla önemli olduğunun kabul edilmesiyle etkili bir şekilde dengelenebilir. Aristotelesçiler ve onları eleştirenler benzer bir biçimde bu hakikati görmezden gelme eğilimindedirler. Buna rağmen, bu hakikat faillerin erdemli olmalarını değerlendirme hususunda önemli işaretlere sahiptir.
Virtue Ethics, Aristotle, Konwledge